W Chrome M40 nastąpiła niewielka zmiana w obszarze widoku, która powinna mieć duży wpływ na użytkowników.
Gdy przeglądarki mobilne dopiero się pojawiły, brak metatagu viewport powodował, że strona internetowa myślała, że ma około 980 pikseli na ekranie i renderowała się w tym rozmiarze. Dzięki metatagowi viewport deweloperzy mogą definiować szerokość. Najczęściej jest to „device-width”, który ustawia rozmiar ekranu zgodnie z rozmiarami urządzenia. Więcej informacji znajdziesz w Podstawach tworzenia witryn
Rick Byers opisuje wirtualny widoczny obszar w następujący sposób: idea wirtualnego widocznego obszaru polega na podzieleniu pojęcia „widoczny obszar” na 2 części: „widoczny obszar układu” (gdzie są umieszczane elementy w pozycji stałej) oraz „widoczny obszar obrazu” (co widzą użytkownicy).
Bardzo prosty przykład
Przykładem jest strona internetowa videojs.com, ponieważ jej pasek aplikacji jest przymocowany u góry i ma linki po obu stronach.
Na obrazie poniżej widać, co zobaczysz, gdy powiększysz widok witryny i spróbujesz przesunąć obraz w lewo lub w prawo.
Urządzenia na górze to Chrome M39, które nie ma wirtualnego widoku, a 3 na dole to Chrome M40, które ma wirtualny widok.
W Chrome M39 po powiększeniu zobaczysz pasek aplikacji, ale przewijanie w prawo nie pozwoli Ci wyświetlić linków po prawej stronie paska. Zobaczysz tylko logo.
Porównaj to z Chrome M40 (który ma „widok wirtualny”), a zobaczysz, że „widok wizualny” przewija wszystko w ramach „widoku układu”, co pozwala wyświetlać linki po prawej stronie.
Internet Explorer już tak działa, a te zmiany jeszcze bardziej zbliżają nas do tego standardu.
html
Jedyną istotną zmianą dla deweloperów jest to, że w wersji M39 można było zastosować overflow: hidden do elementu HTML, a strona nadal się przewijała. W wersji M40 ta funkcja nie jest już obsługiwana, więc strona nie będzie się przewijać.
Więcej informacji o Solid
Chcesz dowiedzieć się więcej?
Możesz więc wyświetlić prezentację poniżej.